San Pedro de Atacama
Door: Yvonne van den Boom
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
11 Januari 2017 | Chili, Concepción
Hola!
Afgelopen vrijdag zijn we al vroeg vertrokken met het vliegtuig richting San Pedro de Atacama, de woestijn. Lisa was ook dit weekend weer van de partij! Ik wist niet zo goed wat ik van dit deel van Chili moest verwachten maar iedere keer verbaas ik me er weer over hoe mooi Chili is! En zelfs tijdens één autorit zie je zoveel verschillende landschappen, echt onbeschrijfelijk.
In San Pedro hebben we, naast het leuke dorpje zelf, veel zoutmeren bezocht (nee het is geen sneeuw of ijs wat jullie zien op de foto's). De zoutmeren stonden vol met flamingo's en overal waren alpaca's te vinden. 's Avonds hebben we een bezoekje gebracht aan Valle de la Luna.. Daar hebben we de zonsondergang bekeken en gebbqt, wat nog een hele opgave is al je een aansteker of lucifers vergeten bent. Dit weekend was sowieso niet ons geluksweekend. We kregen een slechte huurauto (die we met een avond bellen gelukkig nog wel konden omruilen). Toen we bij de huisjes aankwamen waren er te weinig bedden en ze zeiden dat we nog niet betaald hadden wat we wel gedaan hadden. Thijs heeft nog (per ongeluk) een flinke ster in de autoruit geslagen die alsmaar groter werd door de slechte wegen. Het vliegtuig terug naar Concepción hebben we, met veel haasten, op het nippertje gehaald. En zo kan ik nog wel even door gaan.
Maar.. de volgende dag hebben we de hoge meren (ongeveer 4300 m) bezocht. De hoogte hebben we wel gevoeld zeg, iedereen werd wat kortademig en duizelig. De meren die we gezien hebben waren allemaal zoutmeren en ook deze stonden vol met flamingo's. Tussendoor hebben we wat zout gegeten van de grond om zo genoeg vocht vast te houden in de warme woestijn.
De volgende ochtend moesten we weer vroeg op (4.00u!) om vóór zonsopgang bij de geisers te zijn. Als echte Hollanders stonden we natuurlijk stipt op tijd als eerste bezoekers van de dag bij de ingang. We hadden het park daardoor een uur voor onszelf aangezien de Chilenen wat later uit hun bed komen, ideaal. Langzaam kwam de zon op en hebben we rond gelopen tussen de geisers. Het leken wel natuurlijke bubbelbaden! Op de terugweg hebben we nog genoten van de landschappen aangezien we daar op de heenweg in het donker niks van meegekregen hadden.
Hasta luego,
Yvonne
Afgelopen vrijdag zijn we al vroeg vertrokken met het vliegtuig richting San Pedro de Atacama, de woestijn. Lisa was ook dit weekend weer van de partij! Ik wist niet zo goed wat ik van dit deel van Chili moest verwachten maar iedere keer verbaas ik me er weer over hoe mooi Chili is! En zelfs tijdens één autorit zie je zoveel verschillende landschappen, echt onbeschrijfelijk.
In San Pedro hebben we, naast het leuke dorpje zelf, veel zoutmeren bezocht (nee het is geen sneeuw of ijs wat jullie zien op de foto's). De zoutmeren stonden vol met flamingo's en overal waren alpaca's te vinden. 's Avonds hebben we een bezoekje gebracht aan Valle de la Luna.. Daar hebben we de zonsondergang bekeken en gebbqt, wat nog een hele opgave is al je een aansteker of lucifers vergeten bent. Dit weekend was sowieso niet ons geluksweekend. We kregen een slechte huurauto (die we met een avond bellen gelukkig nog wel konden omruilen). Toen we bij de huisjes aankwamen waren er te weinig bedden en ze zeiden dat we nog niet betaald hadden wat we wel gedaan hadden. Thijs heeft nog (per ongeluk) een flinke ster in de autoruit geslagen die alsmaar groter werd door de slechte wegen. Het vliegtuig terug naar Concepción hebben we, met veel haasten, op het nippertje gehaald. En zo kan ik nog wel even door gaan.
Maar.. de volgende dag hebben we de hoge meren (ongeveer 4300 m) bezocht. De hoogte hebben we wel gevoeld zeg, iedereen werd wat kortademig en duizelig. De meren die we gezien hebben waren allemaal zoutmeren en ook deze stonden vol met flamingo's. Tussendoor hebben we wat zout gegeten van de grond om zo genoeg vocht vast te houden in de warme woestijn.
De volgende ochtend moesten we weer vroeg op (4.00u!) om vóór zonsopgang bij de geisers te zijn. Als echte Hollanders stonden we natuurlijk stipt op tijd als eerste bezoekers van de dag bij de ingang. We hadden het park daardoor een uur voor onszelf aangezien de Chilenen wat later uit hun bed komen, ideaal. Langzaam kwam de zon op en hebben we rond gelopen tussen de geisers. Het leken wel natuurlijke bubbelbaden! Op de terugweg hebben we nog genoten van de landschappen aangezien we daar op de heenweg in het donker niks van meegekregen hadden.
Hasta luego,
Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
